[title]
Artık neredeyse unutmaya başlasak da, hem edebiyatta hem de sinemada bilimkurgu türü hep varolan düzeni sorgulayan, mümkün başka dünyaları hayal etmemizi sağlayan muhalif bir tür olagelmiştir. Ütopyalar da distopyalar da nihayetinde hep şimdinin, hali hazırdaki dünyamızın eleştirisidir. Son yıllarda aksiyon bombardımanı ve görsel karmaşa dışında bir şey sunmayan çok fazla bilimkurgu izledik, ancak bu furyayı bozabilecek genç bir yönetmen yakın zamanda adını duyurdu. Güney Afrika doğumlu Neill Blomkamp, halen izleri tamamen silinmemiş olan ‘apartheid’ın bir alegorisi olarak da işleyen ve hem gişede başarı yakalayıp hem de eleştirmenler övgü toplayan filmi ‘District 9 / Yasak Bölge 9’ (2009) ile bilimkurguya taze bir soluk getirdi. ‘District 9’ ile En İyi Film Oscar’ına da aday olan Blomkamp, ikinci uzun metrajı ‘Elysium’da da ilk filmindeki çizgisini koruyacağının ve görünürdeki aksiyon ve görsel şölenin altını, sağlam bir içerikle dolduracağının ipuçlarını veriyor. 2154 yılında geçen ‘Elysium’da, Max De Costa adında (Matt Damon) ölümcül bir virüs kapmış olan ve birkaç gün sonra öleceğini öğrenen bir işçi, filmin odağını oluşturuyor. Bildiğimiz anlamdaki Dünya’da yaşamak için hiçbir şansı bulunmayan Max, Dünya’nın yörüngesine kurulmuş olan ve yalnızca seçkin insanların kabul edildiği Elysium adlı bölgeye gizlice girmek için plan yapıyor. Elysium’da ne açlık var ne hastalık ne de acı. Dünya ise ölümüne çalışıp ancak hayatını devam ettirebilen işçilerle dolu. Max, vücuduna eklemlettirdiği makine parçalarıyla adeta bir android halini alıyor ve Elysium’un korunaklı sınırlarını aşmaya çalışarak Dünya ve Elysium arasındaki uçurumu kapatabilecek bir devrimin fitilini ateşliyor. Blomkamp, bir yandan güçlü ve merakınızı sürekli ayakta tutan bir öykü anlatırken, bir yandan da sınıf meselesini filmin alt metnine yerleştiriyor. Artık kurumuş olan bilimkurgu dünyasına canlılık getirebilecek ‘Elysium’ bu yazın kaçırılmayacak filmlerinden.
Uzun lafın kısası: Altı dolu bilimkurgu iyi sinemadır!