[title]
Dandik disko müziği eşliğinde genç modellerin peşinden koşturan azgın yaşlı adamlar ve masa üstlerinde dans eden striptizciler. Bu çılgın gecenin ev sahibine yer açıyor kalabalık ve karşımıza Geppina ‘Jep’ Gambardella (Toni Servillo) çıkıyor. Gördüğümüz kibar ve yaşlı adam, zamanında ilk kitabıyla edebiyatın dahi çocuğu ilan edilmiş meşhur yazardan başkası değil. Şimdilerde ise bir magazin dergisi için yazarlık yapan, Roma’nın elit kesiminin büyük temsilcilerinden biri. Gerek onun gibi üst tabakaya mensup ama kendinden daha ezik birini paylarken, gerek bir arkadaşının olgun kızına (Sabrina Ferilli) eşlik ederken hissettiğimiz gibi beyefendinin başkalarıyla her iletişiminde çirkin bir ahlak yoksunluğu seziliyor. ‘La Dolce Vita’da Marcello Mastroianni’nin karakteri yaşadığı ‘tatlı hayat’tan vazgeçmemiş olsaydı sonu aynı Gambardelle gibi olurdu, orası kesin. Paolo Sorrentino’nun zengin ve ünlü kesimi iğnelediği sahnelerin Fellini’nin ‘La Dolce Vita’sını hatırlatması tesadüf değil; her eseri ortalama bir kaliteyi tutturamasa da Sorrentino’nun filmleri yıldızı sönmekte olan İtalyan sinemasının parlak noktalarından. Geçmişin abartı zevklerine bir bakış atmasının da kasıtlı bir sebebi var bu açıdan. Olaylar geliştikçe bu dünyadan bezmiş olduğu Servillo’nun karakterinin yüzünden okunuyor ve seyirciler de anlıyor ki bu modern Roma imparatorunun fiyakalı takım elbiselerinin altında bir parça ruh yatıyor hâlâ. Servillo’nun şaşaalı performansındaki bu ince nüanslar inanılmaz bir güzellik katıyor rolüne. Filmin son bölümlerinin kıvamı biraz tutmamış gibi görünse de Sorrentino’nun zümrüdüanka misali küllerinden doğan bir sanatçıya dair çizdiği portre usta işi ve cesur bir sinemacılık başarısı. Kim bilir, Sorrentino böyle eserler sunmaya devam ederse belki İtalyan sineması da küllerinden doğar. David Fear
UZUN LAFIN KISASI Sinema eleştirmenlerinin çoğunun 2013’ün en iyileri listesinde başı çekmesi boşuna değil. En İyi Yabancı Film dalında Oscar adayı olan ‘A Great Beauty’ İtalyan sinemasının altın çağını anımsatıyor.