[title]
80 sonrasının en yenilikçi, en geniş yelpazeli ve dürüst olmak gerekirse en sevdiğimiz gitaristi şüphesiz Marc Ribot’dur. 10 parmağında 10 marifet; 30 yıldır serbest doğaçlamadan stüdyo müzisyenliğine, etnik cazdan film müziklerine neye el atsa harikalar yaratıyor. Ribot’nun gitar sound’u olmasa Tom Waits ‘Rain Dogs’la yeni bir rota tutturabilir miydi ya da Elvis Costello’nun ‘Spike’ı bu denli uzun soluklu bir albüm olabilir miydi? Herhalde hayır. Tam bir üslupçu olan Ribot’nun şimdiye kadar çalıştığı sanatçıların birkaç tanesine şöyle bir bakalım: Allen Ginsberg, The Black Keys, Mike Patton, Diana Krall, John Zorn... Liste uzayıp gidiyor, böylesine güçlü referanslar çok az müzisyene nasip olur. Başka birilerinin konserinde ya da albümünde çalmadığı zamanlarda ise asla vaktini boşa harcamıyor Ribot. Kâh Los Cubanos Postizos ile sahte Küba müzikleri üretiyor, kâh grubu Ceramic Dog’la deneysel bir hard rock’ın sınırlarında dolaşıyor, dönüp gelip Bar Kokhba Sextet ile İbrani halk müziğini cazla çarpıştırıyor. Ribot bu kez yine oyunlu sürprizli bir konserle karşımızda: 1928 tarihli Josef von Sternberg filmi ‘The Docks of New York’a gitarıyla canlı eşlik ediyor. Zamanımızın en büyük gitaristlerinden birini kendi oyun alanında görmek için daha iyi bir fırsat olamazdı.