Trans

‘Shallow Grave’ (1994) ve Trainspotting (1996) gibi filmleriyle bir kuşağın favori yönetmenlerinden olmayı başaran İngiliz yönetmen Danny Boyle, son yıllarda ‘Slumdog Millionaire’ ile Oscar kazanıp ününe ün katsa da has hayranlarını hayal kırıklığına uğratmıştı. Danny Boyle son filmi ‘Trance’ ile de ilk yıllarındaki o bağımsız ruhtan uzaklaşıp görkemli ve büyük bütçeli işlere meyletme yoluna devam edecek gibi gözüküyor. ‘Trance’, Christopher Nolan’ın elinden çıksa hiç şaşırmayacağınız, farklı gerçeklik katmanlarıyla oynayan bir ‘bulmaca içinde bulmaca’ filmi. İşin içinde silinen hafızalar da olunca akla Michel Gondry’nin ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’ı (2004) da geliyor pek tabii, ama ‘Trance’ta romantik bir öyküden ziyade kara filmlere yakışır bir tutku ve cinsellik yan öykücüğü olduğunu belirtmek gerek. Fransızların haşin suratlı karizmatik aktörü Vincent Cassel bir sanat eseri hırsızı, ‘X-Men’ serisinden de hatırlayacağınız James McAvoy ise onun işbirlikçisi rolünde. İkisi paha biçilmez bir Goya tablosunu çalma planları yaparken işler karışıyor ve ikilinin arasına bir de hipnoz uzmanı kadın girince, kimin kimi manipüle ettiği, kimin hangi tarafta olduğu ve hafızamıza nasıl güvenebileceğimiz iyiden iyiye allak bullak oluyor.