[title]
Pablo Larraín’den neredeyse deneysel denebilecek, daha en başından tuhaf ve hipnotik bir psikodramanın içinde olduğumuzun sinyallerini veren bir şaheser… 1963 yılında suikaste kurban verdiği kocasının ardından 34 yaşındaki Jacqueline Kennedy’nin bir hafta boyunca neler yaşadığını anlatan bu filmde Natalie Portman çok katmanlı, harika bir performans sergiliyor. Oyuncunun narin ve endişeli ifadesinden etkilenmemek elde değil. Filmin Mica Levi imzalı müzikleri ise karakterin duygu dünyasını muazzam bir şekilde tasvir ediyor.
Bir politik dönem filmi olarak da tanımlayabileceğimiz ‘Jackie’, Şilili yönetmen Larraín’in özellikle başarılı olduğu türde bir yapım. 80’lerin sonunda geçen, Augusto Pinochet’nin referandumuna dair bir komedi olan ‘No’ (2012) da Larraín imzalıydı hatırlarsanız. Ancak yönetmen, karakterinin psikolojik yıkımına ilk defa bu kadar fazla odaklanıyor. Noah Oppenheim’ın zekice yazılmış senaryosu ise birbirinden kopuk gibi görünen anlarla öyküye dışavurumcu bir çerçeve çizmeyi başarıyor. Kennedy’ye destek olan İrlandalı Katolik rahibi canlandıran John Hurt de etkileyici bir performans ortaya koyuyor. ‘Jackie’, ihtişamıyla, görkemli cenaze sahnesiyle ve suikast anının canlandırılışıyla izleyiciye sağlam bir tokat atıyor.