Gece Vurgunu

Her şeyin tüm çıplaklığıyla seyirciye aktarıldığı suç haberlerini yayınlayan yerel televizyonların aslında bir lağım çukuruna dönüştüğünü o haberleri izleyenler çok iyi bilir. ‘Network / Şebeke’ (1976)  ve ‘Broadcast News / Haberler’ (1987) gibi filmlerde kehanet gibi görünen şeyler şu an gündelik hayatımızın bir parçası haline gelmiş durumda. Yazar-yönetmen Dan Gilroy’un oldukça güçlü ve acımasızca eğlenceli ‘Nightcrawler’ı bu önermeyle başlıyor ve başarılı bir hamleyle öncül filmlerinin söylediklerini tekrarlamaktan kaçınıyor. Onun yerine, büyük kariyer hedefleri olan ve en tepeye yükselmeye çalışan bir psikopatın şok edici görüntüler yakalamak için çıktığı yolculuğun peşine takılıyor. Medya ile ilişkilendirilen sapkınlıkların anlatıldığı Martin Scorsese imzalı ‘Taxi Driver / Taksi Şoförü’ (1976) ve ‘The King of Comedy / Kahkahalar Kralı’ (1982) filmlerinin ruhunu taşıyan ‘Nightcrawler’ hastalık seviyesindeki bir açgözlülüğün portresini çıkarıyor.
 

Öykünün merkezinde yer alan Louis, (rolü için aşırı zayıflayan Jake Gyllenhaal karakteri etkileyici bir şekilde canlandırıyor) filmlerde görmeye alıştığımız yalnız kurtlara pek benzemeyen aç bir kurt. Kocaman gözlü, neşeli ve gece gezintilerinden pek haz etmeyen Louis bir gün yolda giderken insanların yanan bir arabadan kurtarılmaya çalışılmasına şahit oluyor. TV kanallarına görüntü satarak para kazanan birçok amatör kameramanın çekim yaptığını fark eden Louis’nin kafasında bir ampul yanıyor. Kısa süre sonra kendi kamerasıyla sokağa çıkan Louis, kimi zaman suç mahalline arabayla dalıp evlere gizlice girecek kadar ileri gideceği bir maceraya atılıyor.
 

‘Nightcrawler’ en başta  “bunu nasıl başardım”ı anlatan bir kara komedi gibi ilerliyor. Louis büyük bir disiplin içinde yeni tutkusunu gerçek kılmaya çalışıyor. Kendini bir iş adamı gibi görmeye başlıyor: Örneğin çekim yaparken arabasını kollaması ve dangalak haber müdürüne kayıtları satması için Rick adında birini asistanı olarak işe alıyor. Fakat film Louis’in polisten önce harabe bir eve gelmesiyle başka bir yöne savruluyor. Evdeki cesedin doğal ışık altında daha iyi görünmediğini düşünen Louis onu yerinden oynatıyor. Film bu noktadan sonra etik üzerine kafa yormaya başlayan, hem eğlenceli hem de rahatsız edici bir öyküye dönüşüyor. Kariyerinin en iyi performansını veren Gyllenhaal birkaç yıl önce bu rolü kesinlikle oynayamazdı. Çünkü aktörün çocuksu yakışıklılığı bu filmde kayboluyor. Gyllenhaal Louis’nin deliliğini özellikle monologlarda aktarmayı çok iyi başarıyor. Filmin baş karakterinin neden bir psikopata dönüştüğünü açıklamamayı tercih etmesi de filme artı puan olarak geçiyor. Los Angeles üzerine uzmanlaştığını söyleyebileceğimiz görüntü yönetmeni Robert Elswit’in zanaatından büyük güç alan Gilroy ilk filminde usta işi bir filme imza atmış. Joshua Rothkopf