Scott Thomson

‘Beanpole’ takes us to Leningrad in 1945, the shell of a city devastated by World War II. Here we encounter Iya (Viktoria Miroshnichenko) and Masha (Vasilisa Perelygina), ex-soldiers trying to rediscover normality in the ashes of what once stood there. Director Kantemir Balagov punctuates the film with images so troubling that it becomes a daunting prospect early on, but with such texture and beauty it pulls you in regardless. This is an unquestionably bleak depiction of the trauma of war and discovering how to slot back into life when everything has crumbled around you. Holding each other in their shoebox apartment, we feel how much each woman needs the other. Both leads embody the hidden fallout of war while maintaining the grace and levity of more seasoned performers – it’s amazing to think they’re both first-time actors, such are their chops and chemistry. Iya is the ghostly heart of the film, struggling with a post-war induced condition that leaves her freezing, disorientated and struggling for breath. A rare moment of warmth sees Iya playing with a little boy we presume to be her son, but the light is soon extinguished again in a moment of extended horror. Balagov has the confidence to fix unflinchingly on this tough moment. You’ll want to look away; he defies you to actually do it. The central relationship conjures up uncomfortable questions around friendship and the blurring of lines during desperate times. Masha is spirited and energised, but behind the playfulness i

Nedir? 2. Dünya Savaşı sonrası hayata tutunmaya çalışan iki kadının hikayesi. Neden izlemeli? Arkadaşlığa ve savaşa dair sorduğu cesur sorular için. ‘Dylda’ bizi 1945 yılının İkinci Dünya Savaşı sırasında yerle bir olmuş Leningrad’a götürüyor. Burada Iya ve Masha adında, şehrin küllerinden yeni bir hayat kurmaya çalışan iki eski askerle karşılaşıyoruz. Yönetmen Kantemir Balagov filmi öyle rahatsız edici imgelerle donatıyor ki, bir süre sonra film oldukça iç karartıcı hale bürünüyor. Ancak film, dokusu ve güzelliğiyle yine de sizi içine çekmeyi başarıyor. Balagov, savaşın yarattığı travmaya ve her şey paramparça olmuşken tekrar hayata dönme çabasına dair kasvetli bir anlatı sunuyor. Oldukça küçük bir apartman dairesinde kalan kadınların birbirlerine ne kadar ihtiyacı olduğunu hissediyoruz film boyunca. İki başrol de, ilk oyunculuk deneyimleri olmasına rağmen savaşın yıpratıcılığını büyük bir ustalıkla canlandırıyor. Savaş sonrasında ortaya çıkan ve nefessiz kalmasına neden olan bir tür rahatsızlıkla baş eden Iya, filmin merkezinde yer alıyor. Kısa bir an boyunca Iya’nın oğlu olduğunu düşündüğümüz bir çocukla oynadığını görüyoruz ancak ışık çok geçmeden sönüyor ve uzun sürecek bir dehşetin içinde buluyoruz kendimizi. Balagov bu zor anı gözü kara bir şekilde uzatmakta ısrar ediyor. İzlerken gözünüzü kaçırmak istiyorsunuz ve bunu gerçekten yapmanız için sizi adeta kışkırtıyor. Film, arkadaşlığa ve umutsuz zamanlarda bulanıklaşan sınırlara dair rahatsız edici sorular soruyor. Heye