Amy

Bir kalbi olan herkes, Amy Winehouse’un yaşamını ve ölümünü anlatan bu belgeseli izledikten sonra sol tarafında bir sızı hissedecektir. Winehouse’un hayatının oldukça incelikli ve cesur bir özetini çıkaran iç parçalayıcı bir film bu. Britanyalı yönetmen Asif Kapadia, Ayrton Senna’yı anlatan 2010 tarihli ‘Senna’dan sonra bir kez daha kamerasını trajik bir figüre yöneltiyor. Kapadia, var olan materyali ustalıkla bir araya getirerek, çok katmanlı ve sürükleyici bir portre çıkarmayı başarıyor. Filmin büyük bir bölümü, cep telefonuyla ya da amatör kamerayla çekilmiş görüntülerden; araba içindeki doğal sohbetlerden ya da en acı vericisi, Amy’yi uyuşturucu kullanırken gösteren sahnelerden oluşuyor. Winehouse’un ailesi, arkadaşları, iş arkadaşları, doktorları ve korumalarıyla yapılan konuşmalar filmin soundtrack’i gibi işliyor bir bakıma. Onların endişeli ve şefkatli sesleri, öyküdeki kasveti yumuşatan bir ton katıyor filme.

2001’de müzik sektörüne ilk adımını attığı günlerden 2011’deki ölümüne doğru ilerliyoruz; yeteneğine ve öyküsündeki trajediye eşit oranda yer ayrılıyor. Film, Winehouse’un yaşadığı çöküşe dair basit bir açıklama sunmayı reddediyor. Bunun yerine, dünya çapında birdenbire artan şöhretin, karmakarışık ailevi meselelerin, yıkıcı romantik ilişkilerin, yeme bozukluklarının, depresyonun, uyuşturucu bağımlılığının ve alkolizmin ortasına atıyor bizi. Ancak filmin bu şekilde iç karartıcı bir tonda ilerlediğini sanmayın. Spot altındaki insan Amy Winehouse gibi haşarı, zeki, hesapsız, provokatif ve eğlenceli biri olunca filme o kişiliğin ışıltısı sızıyor. Bunu özellikle de, gençlik yıllarında menajeri tarafından çekilen samimi görüntülerde görmek mümkün. Elbette o muhteşem sesi ve müzikleri de unutmak mümkün değil. Winehouse Tony Bennett’la düet yaparken ya da stüdyoda ‘Back to Black’i kaydederken zaman sahiden de duruyor. Dave CalhounUZUN