Ben O Değilim

İlk uzun metrajı ‘Hiçbiryerde’ (2002) ile kaybolan oğlunu arayan işçi bir kadının öyküsünü anlatan Tayfun Pirselimoğlu ilk filminden sonra çektiği ‘Rıza’ (2007), ‘Pus’ (2010) ve ‘Saç’ (2010) filmlerinde de işçilerin, şehrin dışına itilenlerin, görmezden gelinenlerin öykülerini anlatmaya devam etti. Bu yıl İstanbul Film Festivali’nin Ulusal Yarışma bölümünde En İyi Film ödülünü kazanan ‘Ben O Değilim’ de ana akım sinemada hikâyesi anlatılmaya değer görülmeyen, ana akım izleyici tarafından ise genellikle hikâyesi dinlenilmeye değer görülmeyen bir adamın, yemekhanede işçi olarak çalışan Nihat’ın öyküsünü anlatıyor.

Tek başına bitap bir evde yaşayan Nihat orta yaşlarında bir adamdır. Çalıştığı yemekhanede yeni işe başlayan Ayşe’nin ona olan ilgisini fark eder. Nihat, Ayşe’nin davetini kırmaz ve bir gün onun evine yemeğe gider. Eve gittiğinde duvarda asılı duran fotoğraftaki adamın kendisine ikizi kadar benzediğini fark eder. Fotoğraftaki adam Ayşe’nin hapishanedeki kocasıdır. Beraber vakit geçirmeye başlayan ikilinin ilişkisi bir evlilik oyununa dönüşür. Nihat yavaş yavaş Ayşe’nin kocasının yerine geçmeye başlar, ‘hiç kimse’yken bir anda ‘birine’ dönüşmenin şaşkınlığını yaşamaktadır. Yeni kimliğiyle yaşamaya alışan Nihat kendini polisiye bir vakanın içinde bulacaktır. Birbirinin aynısı günler yaşayan bir adamın kendini bir anda bambaşka bir hayatın içinde bulmasını anlatan öykü Tayfun Pirselimoğlu’nun her zamanki sade üslubuyla perdeye taşınıyor. Ayşe ve Nihat’ın kimi zaman içine düştükleri durumlar filme mizahi bir ton katarken film ikinci yarısıyla beraber simetrik bir öykü yapısı kurmaya başlıyor. İkinci yarıda farklı bir karakterin de farklı bir kimliğe bürünmeye başlaması ile film tekinsiz bir atmosfere sahip oluyor.

Bu yıl izleme fırsatı bulduğumuz diğer doppelgänger (çiftgezer) öyküleri ‘Enemy / Düşman’ (2013) ve ‘Öteki / The Double’ (2014) ile tematik bağı bulunan ‘Ben O Değilim’, diğer iki filmin aksine yaşanan bu kimlik bunalımını biçimci bir atmosferde değil gerçekçi bir anlatımla perdeye taşımayı tercih ediyor. Daha da önemlisi karakterin geçirdiği bu dönüşümü dramatik olarak sağlam bir sebebe bağlamadan anlatmayı tercih ediyor, bu dönüşümü ‘olağanüstü’ olmaktan çıkarıyor. Böylece tekinsiz olanın gerçeğin tam kalbinde yattığını hatırlatan film benzeri anlatılardan da ayrılmış oluyor. Ercan Kesal’ın performansından güç alan, seyir zevki oldukça yüksek olan ‘Ben O Değilim’ yılın en önemli yerli yapımlarından biri.