Mavi Yasemin

Woody Allen’ın Avrupa’nın turistik diyarlarını gezip her sene bir yenisini ürettiği hafif bir tatlı kıvamındaki filmleri sizi tam anlamıyla tatmin etmediyse, usta yönetmenin San Francisco sokaklarını mesken tuttuğu ‘Blue Jasmine’ size has Woody Allen tadını fazlasıyla hatırlatacaktır. ‘You Will Meet a Tall Dark Stranger / Uzun Boylu Esmer Adam’ (2010), ‘Midnight in Paris / Paris’te Gece Yarısı’ (2011) ve ‘To Rome with Love / Roma’ya Sevgilerle’ (2012) gibi görece hafif filmlerden sonra, en iyi bildiği temalara ve bir maden gibi işlediği nevrotik karakterlerine geri dönüyor Allen. Başrolü de, birçok eleştirmenin en unutulmaz Allen karakterlerinden birine imza attığı konusunda hemfikir olduğu Cate Blanchett’a emanet ediyor. Allen, bu son filminde alabildiğine acımasız; ilişkiler ve insanlık durumlarına dair tespitlerinde hiç sözünü sakınmıyor, zekâ fışkıran diyalogları da müstehzi ve eğlenceli. Tennessee Williams’ın unutulmaz oyunu ‘A Streetcar Named Desire / Arzu Tramvayı’nın serbest bir uyarlaması olan ‘Blue Jasmine’de, ‘A Streetcar Named Desire’ın yüksek sosyeteye girip daha sonra da en tepeden yere çakılmış olan Blanche karakteri Cate Blanchett’ın bedeninde Jasmine’e dönüşüyor. Jasmine, o çok iyi bildiğimiz yüzde birlik kesimin içinde yer alan, Wall Street’in ayrıcalıklı Amerikalılarından biriyken, hem bütün parasını hem de itibar sahibi kocasını kaybediyor. Tüm hayatı tepetaklak olan Jasmine’in tek sığınabileceği yer, kız kardeşi Ginger’ın (Sally Hawkins) San Francisco’daki evi. Her şeyini kaybetmiş olan Jasmine, nevrozdan nevroza koşarken, bir yandan da bu yeni hayata ve kardeşi Ginger’ın mavi yakalı sevgilisi Chili’ye alışmaya çalışıyor. Tabii tüm bunlar olurken, iki kız kardeş arasındaki uçurumlar da giderek ayyuka çıkıyor ve ikili arasında yılların birikimiyle oluşan çekişme üstü örtülemez hale geliyor. İki kız kardeş arasındaki rekabet, sevgi ve nevrotizm dozu tam da Allen’ın kamerasının sevdiği cinsten. Uzun yıllardır görmediğimiz kadar formunda bir Woody Allen, kesinlikle kaçmaz!

Uzun lafın kısası: Günümüzde geçen bir ‘A Streetcar Named Desire’ yorumu… Başrolde Cate Blanchett, kamera arkasındaysa en parlak zamanlarını hatırlatan bir Woody Allen.