Sils Maria

Olivier Assayas karakterleriyle ilgili bilinmesi gerekenleri filminin ilk sahnesinde akıllıca bir şekilde izleyiciye aktarıyor: Maria Enders (Juliette Binoche) boşanmanın eşiğindeki ünlü bir oyuncudur ve 20 yıl önce onu şöhrete kavuşturan oyunun yazarına bir ödül takdim etmek üzere asistanı Valentine (Kristen Stewart) ile Alplere doğru bir yolculuğa çıkmıştır. Fakat o esnada Valentine yazarın kalp krizi geçirerek öldüğü haberini alır. Bu ölüm haberi Maria’nın hayatını değiştirecek olaylar silsilesini başlatır.Assayas’ın filmi Maria’nın yaşadıklarını yansıtacak şekilde sakin bir tempoda başlıyor fakat film zamanla güvenli bölgesinden çıkıyor. Karakterleriyle arasına belli bir mesafe koyan Asssayas, Maria’nın üne kavuştuğu oyunun yeni versiyonunda oynamayı kabul etmesiyle öyküsünü bir taşlamaya çeviriyor. Çünkü bu defa Maria, 20 yıl önce oynadığı genç ve güzel kadını değil o karakterin intihara sürüklediği orta yaşlı kadını oynamayı kabul ediyor. Maria’nın karşısına ise genç kadını oynamak üzere Hollywood yıldızlarından JoAnn Ellis çıkıyor.Ingmar Bergman’ın ‘Persona’sını (1966) gördüyseniz bu filmin de nereye gideceğini rahatlıkla sezebilirsiniz. Filmin bir diğer eğlenceli tarafı ise ise Assayas’ın filmini oyunbaz bir şekilde oyuncu merkezli bir meta filme dönüştürmesi. ‘Film içinde film’ yapısı kuran yönetmen gerçekle kurmaca arasındaki çizgileri de belirsizleştiriyor. Bir noktadan sonra Binoche ve Stewart’ın karakterleri birbirini bitirmeye çalışıyor ve Assayas ikilinin arasındaki gizemli ilişkinin yavaş yavaş ve garip bir şekilde çözülmesine izin veriyor. Maria ve Valentine arasındaki problemler açığa çıkınca film de raydan çıkıyor. Anlatının çözüme kavuştuğu yerde gizemler açığa kavuşmuyor, film bizi soru işaretleriyle yalnız bırakıyor. Böylece izleyici gördüğü her şeyin mantığını sorgulamaya başlıyor. Keith Uhlich