[title]
Bu seferkinin ilk ikisinden (‘Çok Filim Hareketler Bunlar’, 2012 ve ‘Sen Kimsin?’, 2012) farkı %100 kendi istediği hikâyeyi çekmiş olması. ‘Silsile’, bu saydığımız iki filmin, kendini ‘sinefil’ addeden ve güç beğenen izleyiciye bir şey ifade etmemiş olmasının intikamı gibi. Neredeyse sekiz senedir üzerinde çalışılan bu hikâyenin bütün dehası, kısıtlı zamanda çok fazla hadiseyi patlatıp bağlamasında. Filmde birkaç insan, tek bir gece içinde, birkaç yanlış karar ve bir dizi tesadüf üzerine sonsuza dek birbirine bağlanacak dramatik bir örgü içine giriyor. Karakterler sağlam. Gece uzun. Çıkış zorlu. Aksiyon dozunda. Açıktan, izleyiciyi gecenin geç saatlerine derinlemesine bir şekilde çekiyor; hareket ve heyecan düşmüyor. Ancak aşk, arzu, pişmanlık, korkunun yok olması gibi duygular da uyanıyor. Bu ince denge takdire şayan. Bunda tabii ki oyuncuların adanmışlığı ve görüntü yönetmenliğinin (anmadan olmaz; Ahmet Sesigürgil) büyük payı var. Ne ışık, ne de kamera filmin çoğunlukla geçtiği evi ve Karaköy sokaklarını işgal etmiyor; adeta karakterleri takip ediyor; izleyici ile birlikte şahit oluyor. Müziği, görüntüleri, diyaloglar, sanat yönetmenliği ve daha pek çok parametresiyle, amiyane tabirle ‘çağdaş’, hızlı ve iddialı bir film ‘Silsile’. Bir yanıyla da, insan hayatını öyle muazzam ciddiye almıyor; kadere ve kesişimlere dalıp çok büyük çıkarımlarda bulunmuyor. Bittiğinde biraz yorgun, hafif buruk ama kuş gibi hafif çıkmanız olası. Zeynep Erekli
UZUN LAFIN KISASI: Güncel Türk sineması külliyatı ciddi bir eser kazanıyor, tanıklık etmek gerek.
Silsile'nin setinden izlenimler ve dahası.