[title]
‘Elephant’ (2003) gibi sanat filmlerine imza atan Gus Van Sant, bir yandan da ‘Restless’ (2011) gibi daha ana akım filmler çeken çok yönlü bir yönetmen. Fakat eğri oturup doğru konuşalım: Van Sant, şu ana kadar bu kadar vasat bir filme imza atmamıştı. Japon yönetmen Naomi Kawase’nin şiirsel sinemasının M. Night Shyamalan’ın kurgu mantığı tarafından ele geçirildiğini hayal edin. Üzerine de Matthew McConaughey’nin sulu gözleriyle, büyük ihtimalle bir Oscar daha kazanacağını hayal ederek oynadığı sahneleri ekleyin. Balık daha baştan kokmaya başlıyor. McConaughey’nin canlandırdığı efkarlı bilim adamını havaalanında check-in yaparken görüyoruz. Uçuş görevlisi rezervasyonu bulamıyor ve şefini arıyor. Meğerse teknik bir aksaklıkmış... Eğer bu sahne filmde olup biteceklere işaret ediyorsa henüz bir şey görmediniz. McConaughey, flashback’lerden anladığımız kadarıyla kendini öldürmek için geldiği Aokigahara’ya vardığında işler daha da karışıyor. Eğer hikâye doğrusal bir çizgide anlatılsaydı, belki de karakterin neden bu ormana geldiğine dair bir gerilim yaratılabilirdi. Bu oldukça kasvetli filmin tek kayda değer tarafı, Ken Watanabe’nin canlandırdığı, McConaughey’ye hayata tutunması için destek olan intihara meyilli iş adamı. McConaughey, filmin sonunda hayata dair sorularının cevabını bulduğunda güler misiniz ağlar mısınız bilemiyoruz. Çünkü filmin sonuna gelmeden çoktan uykuya dalmış olabilirsiniz.