Passing a window, I glanced Into It.

ในปัจจุบันที่คนจำนวนมากสามารถเข้าถึงการถ่ายภาพได้ในชั่วครู่ แต่ไม่ใช่สำหรับศิลปินคนนี้ เขาทำงานศิลปะอย่างเชื่องช้าและระมัดระวัง ในการผลิตงานเบื้องหน้ากล้อง โดยใช้เวลาคัดสรรวัตถุดิบและจัดฉากด้วยวิธีที่คล้ายคลึงกับประติมากร แล้วจึงใช้กระบวนการดิจิตอลเพื่อพยายามให้ภาพถ่ายเข้าถึงสถานะอุดมคติมากที่สุดและเป็นเพียงตัวมันเองอย่างบริสุทธิ์ สำหรับศิลปินแล้วผลงานของเขาเปรียบเทียบได้กับการเป็นบทกวีรูปแบบหนึ่งที่ดูสะอาด เรียบง่าย แต่ต้องอาศัยประสาทการรับรู้และใช้เวลาพินิจเพื่อเข้าถึงมันอย่างแท้จริง

เขาเชื่อว่าสื่อของภาพถ่ายสามารถชักนำผู้ชมเข้าไปสู่พื้นที่ในภาพได้ เสมือนว่าภาพถ่ายมีโลกในตัวมันเอง แต่ในความเป็นจริง ภาพถ่ายนั้นเป็นเพียงกระดาษแผ่นหนึ่งที่ถูกผู้ผลิตภาพกำหนดมุมมองให้กับมัน จึงได้เลือก "กระจก" เป็นองค์ประกอบหลัก ในฐานะของวัตถุที่สามารถสร้างภาพให้ปรากฏขึ้นได้ด้วยตัวของมันเอง แล้วจึงตามมาด้วยการทดลองจัดการของศิลปินเพื่อสร้างภาพที่ต้องการ ทั้งนี้เพื่อตั้งคำถามถึงระนาบและมิติความลึกในระยะ ผิว-ภาพ-ในภาพ ที่ภาพถ่ายสองมิติพึงจะทำให้ปรากฏขึ้นได้