[title]
นิทรรศการภาพถ่ายสนทนาระหว่าง มานิต ศรีวานิชภูมิ กับ แรมมี่ นารูลา สองช่างภาพแนวสตรีตที่มักใช้สถานีรถไฟหัวลำโพงเป็นสถานที่ถ่ายภาพ โดยมานิตมักจะถือกล้องฟิล์มเดินสำรวจถ่ายภาพไปรอบๆ สถานีรถไฟตั้งแต่บริเวณโถงขายตั๋วไปจนสุดชานชาลา ทั้งกลางวันและกลางคืน บันทึกรูปแม่เฒ่า พระ เณร คนไร้บ้าน ล้างออกมาเป็นภาพขาว-ดำทำให้ภาพของมานิตมีบรรยากาศหนักหน่วง เหนื่อยล้า และชวนหดหู่ ในขณะที่แรมมี่เลือกที่จะปักหลักถ่ายภาพอยู่ตรงชานชาลาหมายเลข 10 และปล่อยให้ผู้โดยสารเดินเข้ามาในเฟรมของภาพ อาศัยตัวโบกี้รถไฟเป็นฉากหลังเหมือนเวทีละคร ราวกับผู้ชมกำลังดูละครที่แสดงโดยนักแสดงนิรนามและเปิดพื้นที่ให้เติมแต่งเรื่องราวที่เหลือเอาเอง