[title]
İsveç’li Johan Inger'den, güçlü İspanyol doğasına sahip Carmen'in yeni bir versiyonunu yaratması istendiğinde Inger bu zorluğu büyük bir fırsata çevirdi; genç bir izleyicinin gözünden tanık olunan hikaye, masalın efsanevi ve evrensel tutku ve şiddet unsurlarından arındırılmış haliyle seyirci ile buluşuyor.
Carmen'in bu yeni sahnelemesinin kavramsal temeli, net, sağlam ve dürüst görseller ve formlarla sade ve açık bir sahneye odaklanıyor. Orijinal roman yeniden yorumlanarak ve yerel kökenli estetiklerden kaçınılarak farklı atmosferlerle çağrışımlar oluşturuluyor. Sevilla herhangi bir yer olabilir. Bir tütün fabrikası herhangi bir endüstridir. Ve Ronda'nın dağları, sınırları zorlayan bir zihin çerçevesidir. Sahnede bu ruh hali, keyifsiz, karanlık, gizli ve tehditkar kasaba mahalleleri olarak görünür. Bu atmosferi yaratmak için üç doğal malzeme kullanılıyor: beton, ayna ve siyah oluklu malzeme. Tüm set tek bir şekilden oluşuyor: bir eşkenar üçgen. Çağrışım yoluyla, üçgen içgüdüsel olarak bu sanat eserinde tasvir edilen evreni temsil ediyor; üçü kalabalık, üçü kıskançlık uyandırıyor, üçü şiddet.
“Carmen'im yalnızca hikayenin kadın kahramanına dayanmıyor, aynı zamanda Merimée'nin orijinalinde olduğu gibi, balemde, sevgilisinin özgürlüğünü kabul edemeyen, cehenneme inen bir yol açan Don José'nin aşk hastalığına odaklanıyor. ilkel içgüdüleri: tutku ve intikam." Johan Inger