Tiyatro

  Oturmuş bir dizinin yeni oyuncusu olmak kolay oldu mu? Rolü kabul ederken bir endişeniz var mıydı? Koşarak kabul ettim. 10 sene yurt dışında yaşadıktan sonra Türkiye’ye geçen Şubat ayında geldim ve en son ekrana çıktığımda dünya çok farklıydı. Tam ümitlerimin tükendiği anda Med Yapım’ın ‘Kadın’ dizisi için genç oyuncular aradığını duydum, showreel’ımı izlediler. İki kez seçmelere girdikten sonra kolumun ölçüsünü aldıklarında diziye kabul edildiğimi anladım. Sonrasında Gökçe’yle (Eyüboğlu) yakışıp yakışmadığımıza baktılar ve ‘Kadın’ macerası böyle başladı. ‘Kadın’ı daha önce izlemiş miydiniz? Oyunculara bir bakayım deyip izlediğimde kadroya inanamadım. İstisnasız herkesin muhteşem oynadığı bir dizi. Onlara yetişmeyi umarak başladım. Bir de tabii kadın hikayesi anlatması, hikayesinin bu denli kıymetli olması, engelli bir bireyi oynuyor olmak benim için çok önemli. Raif karakteri bana başka kapılar açtı ve pek çok şey öğretti. Sektörün koşullarını nasıl buluyorsunuz? Çocuk oyuncuların olduğu bir settesiniz. Mutlaka hassasiyet gösteriliyordur ama süreci sizden de dinlemek isteriz. Çocuklar okula gittikleri için sadece hafta sonu çekimleri oluyor. Hiçbir zaman 12 saati geçmiyoruz ve gerçekten müthiş bir duyarlılık gösteriliyor. Onlar da sete değil lunaparka gelir gibi geliyorlar. Saygı ve hayranlıkla karşılıyorum bu hassasiyeti. Tam tersi bir durum motivasyonumu düşürebilirdi çünkü böyle konularda ultra hassasım. Ailemin de hukukçu olmasından dolayı çocukluktan bu yana ad

Prestijli William College’da okuyan Özgür’ün okuldan atılmasını, annesi Zeynep kabullenemez. Bu durum Zeynep karakterini, Özgür’ün rehberlik hocası Elif ile karşı karşıya getirir. Tiyatro Yan Etki’nin imzasını taşıyan ve iki kadının yüzleşmesini konu edinen ‘10 Saniye’yi yazarı Erdi Işık, yönetmeni Serkan Üstüner ve oyuncuları Algı Eke ile Nergis Öztürk anlattı.  ‘10 Saniye’yi Yeni Metin Yeni Tiyatro Festivali kapsamında kaleme aldınız. Sanırım teması o zamanlar ‘çöp’müş. Bu temadan hareketle ‘10 Saniye’ nasıl ortaya çıktı? Erdi Işık Çöp teması bana değersizlik duygusunu çağrıştırdı. Çok değer verdiğimiz şeylerin içinde de değersizlik olabileceğini, içlerinin sandığımız kadar dolu olmadığını düşünürken iki karakter aklıma geldi; bir anne ve bir öğretmen. Bu iki meslekten kadını seçme sebebim de toplum tarafından kutsanan meslekler olmasıydı. Kutsallık kavramı üzerinden bir anne ve bir öğretmen arasındaki çatışmayı merkeze yerleştirdim.  Peki, Zeynep ve Elif karakterlerinin yaratım sürecini neler etkiledi? İkisi de ideallikten çok uzak karakterler…  Okuduğunuz haberler veya rastladığınız bir olay size ilham verdi mi? Erdi Öncelikle annemin adı Zeynep, öğretmenimin adı ise Elif. Ama bunun dışında da isimleri belirlerken imajları toplumda iyi olan isimleri seçmeye çalıştım. Bu da yine bizi en baştaki sorulara getiriyor tabii; değerli dediğimiz şey gerçekten değerli mi, normal gözüken şey normal mi? Oyunu yazdıktan sonra iki haber okudum. Adana’da 14-15 yaşlarında iki çocuk k

‘DreamBazaar’ ne anlatıyor? Ana temaları ve ilham kaynakları neler? ‘DreamBazaar’, küresel ısınmanın artık iyice hissedildiği bir zaman diliminde Adem isimli bir karakterin yalnız geçen doğum gününü ve elinde kalan son bitkisini büyütme çabasını anlatıyor. İzleyicileri, samimi ve mahrem bir ev alanına davet ediyoruz. Metne birtakım hareket tasarımları eşlik ediyor; böylece oyun tiyatro ve performatif düzlem, gerçek ve hayal, bilindik şeyler ve sürprizler arasında gidip geliyor. Eserin ana teması bir bitkiyi (yaşam şevkini) büyütebilmek için gösterilen insani ve çocuksu çaba. Adem’in bitkisi, minik aşk merdivenine şöyle diyor: “Büyümezsen biteriz, anlıyorsun değil mi? Tümden bi-ter-iz!” Doğa ve ağaçlar hakkında öğrenilecek ve uygulayacak çok şeyimiz var! Kıyametin eşiğindeyiz, farkındasınız değil mi? Bunun dışında diğer bir ana tema ise yalnızlık. Solan bitki gibi, şehir hayatında artık aramızdaki sosyal bağların da yozlaştığı su götürmez. İstedik ki, hem doğa ve insan arasındaki yalnızlığı hem de birbirimize olan yalnızlığımızı sergileyelim. Oyun, bir kara komedi; seyirciler gülerken güzel vakit geçiriyor ama hepimiz ağlayacak halimize gülümsediğimizin farkındayız.  Bu süreçte yazar olarak Beckett’ten, onun insanı, yaşamı yorumlamasından ilham aldım. Oyunun sonunda ise bugünün ihtiyaçlarını göz önüne alarak Beckett’ten daha iyimser bir yere geçiş yapmayı tercih ettim.  Bu fikirler nasıl ortaya çıktı ve gelişti? Bir gün ortağım Ufuk Şenel’le çay içerken “Sahnede gökkuşağı

Öncelikle isim olarak neden ‘Ben Varım’ı tercih ettiniz? Hülya Gülşen Oyunun orijinal ismi ‘Neukölln Mucizesi’ydi ama her yere uyarlanabilecek bir isim olsun istedik. Bir de izleyince göreceksiniz, oyunun meselesine de hizmet eden bir isim ‘Ben Varım’. Yeliz Kuvancı Uzun süre ‘mucize’ ismiyle bahsettikten sonra adı değişince yabancılaşmıştım ama oyuna çok uygun olduğunu düşündüm.  Oyunda rol almaya sizi ikna eden ne oldu? Yeliz DasDas çatısı altında olması benim için çok etkiliydi çünkü bu vesileyle çok iyi bir ekip kuruldu. Teksti okuduğumda da zaten içinde olmaya heveslenmiştim. “Bunu kaçıramam,” dediğim bir işti, yani beni sorgulamaya iten hiçbir sebep olmadı. Hülya Ben de iyi kadro, iyi oyun, iyi yönetmen üçlemesine iyi prodüksiyon da eklenince herkes gibi projede yer almak istedim. Ayrıca metnin “sözü” olan bir metin olduğunu düşünüyorum. Öyle oyunları oynamak her zaman daha kıymetli tabii ki. Eğlenceli bir müzikli oyundan çok daha fazlası. Didem Balçın Bir de DasDas olarak hoşumuza giden şeylerden biri, 1990’larda yazılmış bir oyunun, konusu son derece basit olmasına rağmen hâlâ güncelliğini korumasıydı. Kadro nasıl oluştu? Sesi iyi olan oyuncular mı bir araya geldi? Didem Koro için seçmeler oldu. Oyuncular ise birbirini tanıyan ve uzun süredir bir arada olan isimler. Açıkçası bizim için uyum da çok önemliydi. İnsanlığı, tiyatroya bakışı nasıl diye düşündük daha çok. Ekibin aynı dili konuşması mühimdi. Ne mutludur ki herkes aynı dili konuşuyor. Hülya Bir de san