Müzik

Islandman ikinci stüdyo albümleri ‘Kaybola’yı geçtiğimiz ay yayınladı. Oldukça güçlü müzisyenlerden oluşan grup, etno-kültürel sesler, minimal ve melodik elektronik altyapılarla benzersiz parçalara imza atıyor. Tolga Böyük, Eralp Güven ve Erdem Başer’den oluşan Islandman ile hayal dünyasının kapısını aralayan melodilerini konuştuk.   Albümde zengin bir çeşitlilik sunuyorsunuz. Bu kafa karışıklığına mı işaret yoksa müziğinizin tek bir sınırın içinde var olmadığını mı anlatıyor? Tolga Böyük Bunun nilhassa zihin açıcı olduğunu düşünüyoruz. Üstelik yan etkisi de yok! Keşfedeceğiniz diyarlar, yazılacak yeni hikayeler için bir kaybolma rehberi diyebiliriz. Islandman hem Türkiye’de hem de yurt dışında sahne aldı. Bu deneyimleriniz üretiminize nasıl yansıdı? Eralp Güven Bu proje, ilk etapta kaostan, negatif hislerden uzaklaşmak için kendimize bir üretim alanı, bir ada yaratmak istememizle başladı. Zamanla hem adada ziyaretçilerimiz oldu hem de bizim bulunduğumuz yerden ayrılıp peşine düştüğümüz maceralarımız oldu. Tüm yaşadıklarımız, keşiflerimiz ve paylaştıklarımız üretimimizin bir parçası. Çok kültürlü bir müzik ürettiğiniz için ilham kaynaklarınız da çeşitli olmalı. Albümü tasarlarken nasıl bir dönemden geçtiniz? Erdem Başer Albüm sürecini belli bir zaman dilimi içinde başımızdan geçenlerin sonucu olarak tanımlayabiliriz. Bu süreçte kaybolma isteği en baskın histi. Başımızdan geçenlere, yaşadığımız olaylara bu hisle yaklaşıp merakla, keşif odaklı bir yolculuğa çıktık. Pek ç

Müzikle yollarınız nasıl kesişti?  Hikaye aslında üniversite yıllarıma uzanıyor… İkinci senemde arkadaşımın aldığı minik controller’la oynayarak başladım. Üniversitede daha çok hobi olarak çalıyordum ama en son full time işimi (Music direction for a Party company in NY, babel ve Gospel) bırakıp kendimi yaz sezonunda tamamen show’lara vererek başladım. Eğitimimi de pazarlama üzerine yaptım ve şu anda ağırlıklı olarak müziğe ve sanata konsantre olmaya çalışıyorum. Birlikte çalıştığım ekip ise pazarlama konularına konsantre oluyor.  İlhamını kimlerden ve nelerden alıyorsun? En büyük ilhamı genellikle tanıştığım ve bağlantı kurabildiğim insanlardan, seyahat ettiğim ülkelerden ve kültürlerinden alıyorum. Çok fazla değişik yer görme şansına sahibim ve bu da bana daha önce hiç gitmediğim yerlere giderek hiç görmediğim şeylerle karşılaşma ve yepyeni insanları ve onların dünyalarını keşfetme şansını veriyor. Bu açıdan oldukça şanslıyım.  Yaptığın müziği nasıl tanımlıyorsun?  Bu soruyu çok fazla alıyorum ve açıklamakta çok zorlanıyorum. Bunun nedeni ise zevklerimin sürekli değişmesi ve pek çok müzik türünden hoşlanan bir zevke sahip olmam. Sevdiğim sesleri bir araya toplayarak kendi “sound’umu yaratmaya çalışıyorum diyebilirim. Mesela rock müzik favorilerimden biri, 80’ler synthler de bu ara çok hoşuma gidiyor ve müziğimde kullanmaya çalışıyorum. Başladığın günden bu yana müziğin nasıl bir değişimden geçti sence? Müziğim ve zevklerim sürekli değişiyor. İlk başladığım zaman ağı

Bir Tindersticks albümü dinlemek yıllardır müdavimi olduğunuz bir fırına uğramaya benzer. Karşınıza şaşırtıcı bir şey çıkmaz belki, ama sunulan tanıdık, basit ve lezzetli ekmeğin sizi tatmin edip etmeyeceğine dair bir şüphe de duymazsınız. Tindersticks 30 yıldır çıtayı asla düşürmeden birinci sınıf şarkılar koyuyor önümüze. Trendleri, yeni paradigmaları umursamadan en iyi bildikleri şeyi yapıyor, tüm hayatı tatlı bir melankoli süzgecinden geçirip hayatı dinleyicileri için biraz daha katlanılır kılıyorlar.  Stephen Deusner güzellik kavramına Tindersticks kadar romantik bir açıdan bakan başka bir grup olmadığını iddia ediyor (belki Bad Seeds, tabii kıyamet öncesinin Bad Seeds’i olsa gerek). Son albümleri ‘No Treasure But Hope’un açılış parçası ‘For the Beauty’, Deusner’ın iddiasını haklı çıkarır cinsten bir parça. Karanlık bir piyano melodisi eşliğinde neredeyse 19 yüzyıl romantiklerinin güzellik arayışlarına dönüşüyor şarkı. Stuart Staples’ın eşsiz bariton vokali eşliğinde eşsiz bir 46 dakikanın sizi beklediğini hemen fark ediyorsunuz.  Peki, 2016’da yayınladıkları ‘The Waiting Room’dan bu yana grup cephesinde neler değişti? ‘No Treasure But Hope’ adından da anlaşılacağı üzere çok daha iyimser, biraz daha gün ışığına açık bir Tindersticks albümü. ‘The Amputees’ (Türkçee ‘ampüteler’ anlamına gelen adı sizi yanıltmasın), ‘Pinky in the Daylight’ ve ‘See My Girls’ gibi mutluluk dozu yüksek parçalar var albümde. Stuart Staples albümdeki şarkıların büyük bir kısmını Yunanistan’ın