İstanbul'un yaşam rehberi

Yazar Mehmet Uhri, Aralık 2003 tarihli ‘Adalılık ve adalı olma’ başlıklı yazısında “Bir adada yaşamak, adalı olmak nasıl bir duygudur hiç düşündünüz mü?” sorusuna yanıt aramıştı. “Adalılık, kültürün salt, yalın haliyle insan ve onun kültürü olarak yeniden tanımlanmasıdır sanki... Adalılık akışkandır...”  Uhri’nin yalın ve etkileyici tespitlerle dolu yazısının tamamını okumak için internette küçük bir araştırma yapmanız yeterli. Okumakta olduğunuz yazı ise mikro bir bakış açısıyla adalı olmak kavramını Büyükada üzerinden ele alıyor.  Nasıl Büyükada’ya taşındık, neler bulduk?Yaklaşık 12 yıl boyunca sırasıyla Tophane, Asmalımescit ve son olarak Cihangir’de yaşayıp Beyoğlu’nun görkemli çöküşüne tanıklık ettikten sonra bir yol ayrımına gelmiştik. Kabataş ve Karaköy’ü hızla etkisi altına alan dev projelerin camlarımızı zangırdatan gürültüsünden ya da işkencesinden hızla kurtulmamız gerekiyordu. Cihangir’de oturduğumuz zarif Art Deco apartmanın yüksek girişinde yer alan dairenin Adalar manzaralı küçük penceresi de bilinçaltımızı tetiklemiş olmalı ki Bodrum mu Büyükada mı ikilemini (neyse ki) B şıkkı ile tamamlayarak eşyalarımızı toplayarak hızla yola koyulduk. Yaşamımızın yeni durağı olacak olan Ada-i Kebir yani Büyükada, yaklaşık 1200 yıldır kulaktan kulağa yayılan efsanelere, sürgünlere ve özellikle 19. yüzyıldan itibaren göz alıcı ışıltısıyla bugün hâlâ konuşulan eşsiz bir yaşama ev sahipliği yapmış. Bugün ayakta kalmayı başarmış kimi köşk ve evler dışında Ada’nın söz konusu