Geçmişinizi yeniden yaratamazsınız, sadece kafanızda tekrar tekrar yaşayabilirsiniz. Günler, haftalar, aylar geçtikçe siz de gitgide yeni birine dönüşürsünüz. ‘T2 Trainspotting’in temelindeki fikir de bu, geçmişin şimdiki zamanla çatışması.
Danny Boyle baskı altında çalışmayı seven bir yönetmen. Olimpiyat Oyunları Açılış Töreni’ni yönetmeyi kabul etmek için zoru biraz sevmek gerek, öyle değil mi? Boyle’un kalkıştığı son delilik ise 1996 yapımı kült klasik ‘Trainspotting’in devam filmi ‘T2 Trainspotting’ için kamera arkasına geçmek oldu… Türkiye’de ilk kez geçtiğimiz aylarda 16. !f İstanbul Bağımsız Filmler Festivali’nde gösterilen ‘T2 Trainspotting’, 90’lar nostaljisi peşinde olanları fazlasıyla tatmin edecek.
T2 Trainspotting
‘T2 Trainspotting’, ana karakterlerden biri olan Renton’un uyuşturucudan kazandığı parayı cebe atıp kaçışından 20 yıl sonrasına odaklanıyor. ‘Trainspotting’in bir nevi ‘B-side’ı olarak tanımlayabileceğimiz bir film bu. Röportaj için buluştuğumuzda Danny Boyle’u, filme son halini vermeye çalışırken buluyoruz. Enerjisi adeta bulaşıcı. Bir o kadar da içten ve samimi. 2009’da ‘Slumdog Millionaire / Milyoner’le Oscar’ları topladığında, kuliste Plato’nun “Nazik olun. Karşınıza çıkan herkes aynı mücadeleyi veriyor,” cümlesini alıntıladığını hatırlarsak; sevecen tavırları hiç de şaşırtıcı değil.
İlk ‘Trainspotting’ filminden bu yana 21 sene geçti. Nedir seni bu kadar geciktiren?Birkaç kere ikinci filmi çekmeye niyetlendik ama hiçbir zaman istediğimiz kadar iyi olmadı şartlar. Oyuncuların o vakitlerde bu filme evet demeyeceklerini biliyorduk.
‘T2 Trainspotting’ beğenilmezse herkesin senden nefret edeceğini bilmek nasıl bir duygu? Bir intihar saldırısı planlıyormuş gibi hissetmiş olmalısın.
Evet, öyle bir şey oldu. Herkesin, hatta oyuncuların bile gözlerinden şunu okuyabiliyordum: “Eğer iyi bir film çekemezsen, hepimiz hapı yuttuk demektir.” Filmi izleyip en azından berbat bir iş çıkmadığını gördüklerinde o kadar rahatladılar ki neredeyse ağlayacaklardı.
Yeni filmde, ‘Trainspotting’in bıraktığı yerden 20 yıl sonrasına ışınlanıyoruz. Neler değişti?
Delikanlılık günleri geride kaldı artık. ‘Trainspotting’ ne kadar sorumsuz olabileceğin, hayatın dahil her alanda ne kadar risk alabileceğinle ilgiliydi. Bu film ise daha çok adam olmakla ilgili. Yaşınız ilerledikçe kendinize şu soruları sorarsınız: Geriye ne kaldı? Hayatta saygıdeğer denebilecek ne yaptım? Film hayal kırıklığına uğramış erkeklerle dolu, her sahnede görebilirsiniz bunu.
Baskı altında çalışmaktan hoşlanıyor musun?
Para ve zaman anlamında baskı altında çalışmayı seviyorum. Kısıtlı bütçelerle çalışmayı öğrendim.
‘T2 Trainspotting’ için daha fazla bütçe alabilir miydiniz?
Evet, ama o zaman bu kadar özgür olamazdık. Her karakter için mutlu bir son yaratmak zorunda kalırdık mesela.
'Danny Boyle, Irvine Welsh, Robert Carlyle'
‘Trainspotting’in çekimleri sırasında Jonny Lee Miller ve Ewan McGregor’ın sete sarhoş geldiklerine dair efsaneler anlatılır. ‘T2 Trainspotting’in çekimlerinde böyle şeyler olmadı değil mi?
Hayır, herkes gayet uyumlu davrandı. Artık alkolü bırakmışlar, çevrelerine zarar verecek davranışlardan da kaçınıyorlar.
Sesini hiç yükseltmediğin söylenir hep. Asla bağırmamayı nasıl başarıyorsun?
John Hodge (‘Trainspotting’ filmlerinin senaristi) işlerimi bağırmadan halledebilmemin bir tür kurnazlık olduğunu söylüyor. Sonuçta bağırarak da aynı sonucu elde ediyorsunuz.
Olimpiyat Oyunları Açılış Töreni’ni yönettiğin günlerden bu yana İngiltere çok değişti. Bugün aynı teklif gelse kabul etmeden önce bir kez daha düşünür müsün?
Hayır, çünkü sporu seviyorum. East End’de yaşıyorum, stadyum evimin dibinde. Topluma çok fazla katkıda bulunmuş biri değilim, o nedenle bunu yapmam gerektiğini düşünmüştüm. Ülkemi ve değerleriniz seviyorum.
