Kydonia

Ahşap ağırlıklı dekorasyonu tanımlaması en muhtemel sıfat; iç açıcı. Masa aralarına serpiştirilmiş bodur ağaçlar, çiçekler, patineli ahşap servis masaları ile Ege havasını soluyorsunuz, karşınızda tabak gibi Boğaz manzarası olsa da İzmir’de hissetmeniz bu yüzden.

İkinci katın merdivenlerini tırmanır tırmanmaz mekâna dahil oluyorsunuz. Hemen girişte mezelerin sıralandığı vitrin karşılıyor sizi. Üstünde kavanoz kavanoz enginar konserveleri dizili. Tam ev usulü. Yemekleri de zaten menüden değil de bu vitrine bakarak seçmeniz icap ediyor. Mübadele ile Girit ve diğer adalardan Ayvalık ve Alaçatı bölgelerine yerleşmiş Türkler’in tarihî aile reçetelerinden faydalanılarak hazırlanan 70 çeşit meze olduğunu görünce sırf mezeyle de rahatlıkla doyabileceğinizi anlıyorsunuz. Ama günlük değişen balık menüsüne de göz atmak lazım, çünkü bu konuda da epey iddialılar.

Mezelerden nokta atışı yapmak gerekirse üç çeşit peynir, Ege otları ve bademle hazırlanan Girit ezmesi muhakkak masanızda olmalı. Yoğurt ve zaho otuyla hazırlanan bademli zaho da öyle. Yedi otlu niko, acı-tatlı sosuyla masanızda olmayı kesinlikle hak ediyor. Zeytin odununda islenen mini enginarlar, kaya koruğu, yağsız lor peynirli ızgara börek, arap kızı otuyla hazırlanan kalamar, yedi otlu mücver derken bu liste uzadıkça uzuyor. Sarımsak ezmesi skordalia da sıkça tercih edilen mezelerden. En güzel yanı sarımsağın tadını alıyorsunuz ama kokudan muaf kalıyorsunuz. Girit mutfağının hasını denemek isteyenler için deniz kabuğunda sunulan damla sakızlı ahtapotu ısrarla tavsiye ediyorlar. Bir de her mayıs ayında Ayvalık’tan özel getirilen yatırma peyniri var ki, muhtemelen İstanbul’da başka bir yerde yemeniz mümkün değil. Hafiften ısıtılarak servis ediliyor. Tüm mezeler ufak kiremit tabaklarda geliyor, ortaya karışık söyleyip masaca sebeplenmek mümkün. Mükellef bir çilingir sofrası kurmak için her şey tastamam görünüyor.