Semt ruhunun esnafla, komşuluk ilişkileriyle direndiği az mahalle kaldı İstanbul’da, yalan değil. Bunlardan biri de Moda. Her ne kadar bu yöne doğru bir göç olduğu aşikâr olsa da mahalleli tedbirli ve temkinli, yeni akımlara ve gelenlere karşı. Moda Caddesi’ne Naan Bakeshop muşambası asıldıktan sonra da “Gençler yine bir şey açıyormuş buraya, yılların kasabı gitti peeyh!” diye söylenen, en kaba tabiriyle yaşlı ama aslında gerçek Modalıların nicesinin sitem dolu sözlerine denk gelmiştik sokakta. Şimdi görüyoruz birçoğu elinde poşetlerle çıkıyor Naan’dan, geçerken selamı eksik etmiyor... Bunun tek bir sebebi var, Naan Moda’ya caka satmaya değil, mahalle havasını solumaya, mahalle fırını olmaya geldi.
İstanbul’da yeme-içme sahnesini yakından takip edenlere tanıdık gelmiş olmalı Naan ismi. Bundan dört sene önce Reşitpaşa’da bir ekmekçiydi. Hatta gerçekçi olmak gerekirse artizan ekmek lafını günlük dilde kullanmamıza Naan ve arkasındaki isim Sandy Abut sebep olmuştu. Sandy, ekmeğin hazırlanışı sırasındaki zanaate ve ekmeğin mayasından hamuruna, ona adanan zamana hayranlık duyan bir hamur ustası. Reşitpaşa'daki mekânını kapattıktan sonra bir süre Borsa'da çalıştı ve Borsa mekânlarına özel ekmekler hazırladı. Sonra öğrendik ki bir süre ara vermiş, hatta tabir-i caizse ekmeğe küsmüş. Ama ondaki ekmek aşkının öyle kolay kurtulabileceği bir sevda olmadığını yakın arkadaşı ve ortağı Onur ile yeni bir mekân arayışına girdiğinde anlamış. Yaz başında Moda Caddesi'ndeki bu mekânı bulup hem
