Furkan Temir: Kurguyla gerçek arasında

Furkan Temir çocukluğunu geçirdiği küçük kasabada sinema ile uğraşma hayalleri kurarak büyümüş. Biraz daha aklının başına geldiği lise yıllarında ise Tarkovski’nin sinema ile ilgili notlarını okurken birden fark etmiş ki film denilen şey arka arkaya dizilmiş karelerden başka bir şey değil, sinema öğrenmek istiyorsa fotoğraftan başlamak zorunda. Sonrasında erken yaşta olgunlaşan bir belgesel ve haber fotoğrafçılığı serüveni başlıyor. Öyle ki geçtiğimiz yıl önemli fotoğraf ajanslarından VII’ın genç fotoğrafçıları kabul ettiği mentor programına seçiliyor.

Üniversite eğitimi için İstanbul’a gelince artık işi profesyonelliğe döküyor ve haber fotoğrafçılığı yapmaya başlıyor. Orta Doğu’nun sonu gelmez savaşlarına birçok kez tanıklık ediyor, o anları ölümsüzleştiriyor. Fotoğraf anlayışını ise hikâyeler üzerinden açıklıyor Temir: “Yaptığım işlerin tümünde bir hikâye anlatmaya çalışıyorum. Bu hikâye bazen salt gerçeklerden oluşabildiği gibi bazen kendi hikâyem de olabiliyor, işin kurgu kısmına girmeyi de seviyorum.”

Temir’in işlerini etkileyici kılan, objektifiyle gerçekliği paketlemek ya da dönüştürmek gibi bir derdinin asla olmaması. Hayata karşı yaklaşımı fotoğrafa olan yaklaşımından daha baskın, gerçeklere yalnızca tanıklık edilemeyeceğinin farkında. Yaptığı işin ahlaki sorumluluklarını biliyor ve bu konuda elinden geldiğince dikkatli davranıyor. Objektif bir göz olmadığını dile getirerek, “Hepimiz olan bitenlerin bir parçasıyız,” diyor.

Farklı teknikleri bir araya getirip kolaj işler de oluşturuyor Temir. “Belgesel ve haber fotoğrafçılığı yaparken kimse size kendi hikâyenizi sormaz. Ben kendi hikâyemi de anlatmaya değer buluyorum.” Farklı tekniklerde ürettiği işler hem kendini unutmamak hem de keşfetmek için yaptığı işler. Fotoğraf konusunda kıblesi ise Josef Koudelka.