LANNA APISUKH

Sizi kısaca tanıyabilir miyiz?

Portre ve belgesel fotoğrafçısıyım. New York’ta yaşıyorum. Eski bir jimnastikçi ve kaykaycı olarak, gençleri ve kendi yollarında ilerleyen bireyleri fotoğraflamayı seviyorum. İşlerim, cesur ve dürüst hikayeler aracılığıyla, insanları ve onların yer, kültür ve kimlikle olan ilişkilerini araştırıyor. Florida banliyölerinde büyümüş bir Taylandlı-Amerikalı olarak, Amerika’daki göçmenlerin deneyimlerinden de etkileniyorum. Annem ve babam aşçıydı ve bir restoranları vardı. Dolayısıyla küçük yaşta yemeğe ve onun aileyle ve kültürle olan bağlantısına ilgi duymaya başladım. Tüm bunlar bugün New York’taki restoranlar, şefler ve göçmen topluluklarla yaptığım birçok çalışmayı etkiliyor.

Bugüne dek ne gibi çalışmalara imza attınız?

Kişisel çalışmalarımın yanı sıra The New York Times, New York Magazine ve The Wall Street Journal gibi çeşitli medya kuruluşlarına düzenli olarak katkıda bulunuyorum. Yemek, yaşam tarzı/moda, spor, iş ve sanat odaklı çekimler yapıyorum. Ayrıca resmi bir Fujifilm Creator olmaktan onur duyuyorum. Markayla 2020’den beri çeşitli fotoğraf projelerinde ve kamera lansmanlarında çalıştım.

212 Photography Istanbul’da sergileyeceğiniz işler bize ne anlatıyor?

New York’taki kadın ve non-binary kaykay topluluğunu odağına alan ‘Everybody Skate’ adlı fotoğraf projemi sergiliyorum. 2018’de başlayan ve halen devam eden bir proje bu. Son birkaç yılda kaykaya ilgi duyan kadın ve kuir sayısında büyük bir artış olduğunu fark edince başladım projeye. Kaykay için heyecan verici bir dönemdi. Bu yeni kaykay dalgasını ve gördüğüm çeşitliliği belgelemek istedim.

Sergilediğiniz işlerin mesajı nedir?

Kaykay sporunun herkesi hitap ettiği. Yıllar boyunca kaykay sporu büyük ölçüde erkeklerin egemenliğindeydi. Amacım kadınları ve geleneksel olmayan kaykaycıları kutlamak ve onlara görünürlük kazandırmak.

Peki, bu seçkinin yaratım süreci nasıldı?

2018-2021 yılları arasında çektiğim karelerden oluşan bir seçki bu. Çoğu orta format filmle çekildi. Dijital kamerayla da çekim yapıyorum ancak filmle çekim yapma sürecinin yavaşlığı hoşuma gidiyor çünkü bu şekilde çektiğim karelerde daha seçici oluyorum. Filmin ışığı ve rengi yorumlama biçimini de seviyorum. Dijital kameralarla bunu yapmak zor. Ayrıca elimde analog kamera tutmayı seviyorum. Çalışma sürecime gelince… Birkaç yıldır bu toplulukla kaykay yapıyorum. En nihayetinde kameramı kaykay parkına götürmeye başladım. 2016 yılında şehirdeki kaykay etkinliklerini fotoğraflamak için gönüllü oldum. Ardından bu proje bir topluluk portresine dönüştü.

Kariyerinize dair en büyük hayaliniz nedir?

Bu projenin geldiği nokta beni çok mutlu ediyor. Geçen yıl The New York Times’ta ve çeşitli kitaplarda, yayınlarda yer aldı. Sanırım bu noktada kaykay topluluğunun fotoğraflarını çekmeye devam etmek istiyorum çünkü kaykay parkında olmak, kaykaya ilgi duyan yeni yüzler görmek, bir süredir tanıdığım kaykaycıların ilerleyip yeni beceriler edindiğini görmek beni çok memnun ediyor. Ayrıca çalışmalarımı sergilemeyi sürdürmek istiyorum. Bir gün tüm bu karelerin yer aldığı bir kitaba imza atmayı da çok isterim.

Sanatçının eserlerini ‘Sk8’ sergisi kapsamında Akaretler Sıraevler ve Beşiktaş Meydanı’nda görebilirsiniz. www.lannaapisukh.com