Sriwalee Lakmuang

เท่าที่นึกออก ช่วงวันแม่ในวัยเด็กของผู้เขียนมักจะมีวัฒนธรรมกินข้าวนอกบ้านกันเกือบทุกปี (ซึ่งคิดว่าวัฒนธรรมของบ้านอื่นอาจใกล้เคียงกัน) เพราะการได้อยู่ร่วมโต๊ะมื้อเดียวกันจะมีมวลของความแนบแน่นที่ไม่เคยหายไปผุดขึ้นในระหว่างมื้อเสมอ  ซึ่งจริงๆ แล้วร้านอาหารส่วนใหญ่ต่างดีไซน์ร้านออกมาให้มีพื้นที่เพียงพอต่อการรับแขก แต่จะดีแค่ไหน ถ้าร้านอาหารร้านนั้นออกแบบหรือครีเอตเมนูอาหารให้มีความแตกต่างเฉพาะตัว ไม่ว่าจะเป็นเมนูอาหารไทยร่วมสมัย ไทยโมเดิร์น หรือนำอาหารต้นตำรับฝีมือแม่ ยาย ย่า มาครีเอตให้ดูมีคุณค่าขึ้นโดยใส่ไอเดียของเชฟหรือเจ้าของร้านอาหารเข้าไปด้วย โดยเฉพาะอาหารต้นตำรับรสมือแม่ ซึ่งสำหรับบางคนคือความทรงจำชั้นดี คือความผูกพัน คือความไกลห่างให้กลายเป็นใกล้ชิด หรือทำให้อาหารมื้อนั้นวิเศษขึ้นมาราวกับมีเวทมนตร์ Time Out รวม 10 ร้านอาหารแนว ‘Feels Like Home’ จากต้นตำรับฝีมือของคนที่บ้าน โดยบางร้านให้บรรยากาศเหมาะกับครอบครัวหรือเพื่อน บางร้านให้สไตล์โมเดิร์นร่วมสมัย บางร้านครีเอตเมนูที่ดูแตกต่าง หรือบางร้านเป็นเชฟยอดฝีมือและเป็นสเปเชียลเกสต์ที่ปรากฏในรายการอาหารทางทีวี บางร้านจองยากเย็นแต่คนส่วนใหญ่ก็ยังขอลอง บางร้านก็กลับไปกินซ้ำได้บ่อยๆ แต่ไม่ว่าอย่างไร ร้านอาหารเหล่านี้ให้ความรู้สึก Feels Like Home ลอยกรุ่นขึ้นมาทุกร้าน 

ในกรุงเทพฯ วงการติ่มซำมีค่อนข้างหลากหลาย ทั้งแนวต้นตำรับคลาสสิก แนวทดลองเชิงสร้างสรรค์ หรือค่อนไปทางแนวหรูหราระดับภัตตาคาร แต่เคยคิดกันเล่นๆ ไหมว่าบางสิ่งบางอย่างที่เกี่ยวกับติ่มซำ มักทำให้ทุกมื้อเต็มไปด้วยความรู้สึกพิเศษที่ซ่อนอยู่เสมอ บางคนอาจนิยมกินติ่มซำกันช่วงสาย หรืออยากนั่งชิลกินกันช่วงเที่ยง นั่นก็เพราะติ่มซำไม่ใช่แค่ของกิน แต่มันคือพิธีกรรมแห่งการกินไปแล้ว  อยากให้ลองนึกภาพโต๊ะในร้านติ่มซำที่เต็มไปด้วยเข่งไม้ไผ่ อุ่นไอชา กลิ่นหอมละมุน คลอเสียงคุยกันเบาๆ และเสียงตะเกียบที่คอยแย่งชิงติ่มซำคำอร่อยๆ เหล่านี้คือร้านที่ Time Out เห็นว่าควรค่าแก่การลิ้มลอง

คราวแรกที่เห็นแบรนด์ไม่อร่อยให้ต่อย (จริง) แบบผิวเผิน อาจจะเห็นแค่ร้านขายไอศกรีมสีโทนร้อนที่ขายไอศกรีมรสชาติคุ้นเคยอย่างที่เคยกิน และคงจะไม่แปลกใหม่อะไรถ้าการนำเสนอหรือการตั้งคอนเซปต์แบรนด์จะไม่สะดุดตาใครๆ เข้า เช่นหมวกกันน็อกและเสื้อยืดลงยันต์แถมคุมโทนด้วยสีส้มทั้งหมด  จนมาทราบว่า ไม่อร่อยให้ต่อย (จริง) คือโรงงานผลิตไอศกรีมเล็กๆ ตั้งอยู่ในชุมชนย่านพระรามสอง ที่มีความเชื่อมั่นและมีเป้าหมายไว้ก่อนว่า ไอศกรีมต้องมีรสชาติอร่อยจริง เพราะถ้าไม่อร่อยอาจจะโดนต่อยเอาได้ (อย่างหลังเติมเอง)  Photograph: maiaroihaitoi พวกเขาได้คอนเซปต์มาจากกระแสในโซเชียลมีเดียตามร้านอาหารและร้านเครื่องดื่มพากันเล่นมุกแปะป้ายกันให้ควั่กว่า ไม่อร่อยให้ต่อยปาก หรือ ไม่อร่อยให้เตะ ฯลฯ แบรนด์ไอศกรีมเล็กๆ อย่างไม่อร่อยให้ต่อย (จริง) เลยเห็นว่ามีเสน่ห์และมีความขันตรงตามแบบฉบับคัลเจอร์ไทย เลยปิ๊งไอเดียว่า ในเมื่อมีไอศกรีมที่เขามั่นใจว่าอร่อยมากๆ อยู่ -จะดีแค่ไหนกัน- ถ้าเอามุกล้อเลียนพวกนั้นมาตั้งเป็นชื่อแบรนด์ไอศกรีมซะเลย!  Photograph: maiaroihaitoi ความสนุกของแบรนด์เลยอยู่ตรงนี้… เมื่อได้คอนเซปต์จากกระแสทางโซเชียลมีเดียจนออกมาเป็นชื่อแบรนดิ้งตายตัวว่า ไม่อร่อยให้ต่อย (จริง) ที่เห็นชัด แรกเริ่มพวกเขาปั้นแบรนด์เล็กๆ นี้ด้วยการขายไอศกรีมบนรถเข็น (เหมือนคุณลุงคุณน้าเข็นไอศกรีมคันเล็กๆ ขายตามชุมชนอย่างที่เคยเห็น) โดยเข็นไปขายตามที่ต่างๆ ซึ่งที่แรกคือชุมชนแถวโรงงานย่านพระรามสองพร้อมๆ กับการโปรโมตแบรนด์ลงโซเชียลมีเดียไปด้วย Photograph: maiaroihaitoi หลังจากนั้นใครจะคิดว่าผลตอบรับจากที่เขาเคยโปรโมตแบรนดิ้งอย่างเช่นลงคลิปหรืออะไรต่างๆ กลับเป็นไวรัลจนได้รับโอกาสไปออกงานอีเวนต์ตามออฟฟิศหรือไม่ก็ห้างสรรพสินค้ามาเรื่

‘เราอาจไม่แน่ใจในความกระจ่างชัดของจักรวาล จึงเป็นเหตุผลให้เรายังคงดำรงอยู่’ เป็นบทสรุปของข้อความที่สื่อถึงในนิทรรศการล่าสุดอย่าง Across the Universe ของ โจ-อาจิณโจนาธาน อาจิณกิจ ได้ชัดเจนที่สุด  Photograph: Xspace Gallery   Across the Universe คือนิทรรศการเดี่ยวของ โจ-อาจิณโจนาธาน อาจิณกิจ โดยได้แรงบันดาลใจมาจากภาพวาดจิตรกรรมจากฝาผนังในวัดวาอารามหรือฝาผนังในถ้ำของมนุษย์ยุคโบราณที่ผ่านกาลเวลาและความเชื่อ จนนำมาสู่ผลงานภาพวาดเชิงนามธรรมร่วมสมัย ซึ่งเป็นการตีความผ่านภาพวาดโดยผสานทั้งแนวคิดในยุคก่อนและยุคปัจจุบัน  Photograph: Xspace Gallery   แม้ว่าโจเป็นศิลปินที่ทำงานด้านศิลปะหลากหลายแขนง เช่น วาดภาพ ถ่ายภาพ หรืองานศิลปะแนวจัดวาง ฯลฯ แต่ช่วงหลังเขามุ่งความสนใจไปยังการวาดภาพเชิงนามธรรม (Abstract) โดยเป็นการสำรวจแนวคิดเกี่ยวกับประเด็นที่หลากหลายและมุมมองด้านสุนทรียศาสตร์ ซึ่งนิทรรศการนี้ก็มาจากแนวความเชื่อว่าภาพวาดจิตรกรรมไม่ได้ถูกจำกัดแค่ชิ้นงานหรือวัตถุที่มีไว้สำหรับชมเพียงเท่านั้น แต่มาจากความเชื่อ ประสบการณ์ โดยเฉพาะการดำรงอยู่ของมนุษย์กับภาพวาดในถ้ำหรือจิตรกรรมตามฝาผนังวัด รวมถึงความสัมพันธ์ของมนุษย์กับโลกใบนี้ก็ด้วย  Photograph: Xspace Gallery โดยเขาหยิบผลงานชุด Untitled (The Master) ที่สร้างสรรค์ขึ้นในปี 2024 ครั้งนั้นเป็นการศึกษาจิตรกรรมฝาผนังเพื่อระลึกถึงจิตรกรไทย จนดัดแปลงมาสู่นิทรรศการ Across the Universe ไว้ด้วย แต่คราวนี้เขาสร้างงานชุดนี้ขึ้นมาเล่าเพื่อลงลึกถึงจุดกำเนิดของคำว่า ‘จิตรกรรม’ ซึ่งจิตรกรรมคือสิ่งที่ผนวกรวมกับผู้คน ความเชื่อ การดำรงชีวิต รวมถึงจักรวาลใบนี้จนเป็นหนึ่งเดียวกัน Photograph: Xspace Gallery   นิทรรศการ Across the Univesre ของโจในครั้งนี้จ

*ต่อไปนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วนของภาพยนตร์*  อำนาจความเป็นชายมันดูยิ่งใหญ่เกินต้าน แก่นแกนของหนังเรื่องนี้บอกเราแบบนั้น  หลังจาก ซองแดงแต่งผี ของค่าย GDH ร่วมกับ Billkin และ PP Krit Entertainment ได้รับกระแสความนิยมอีกครั้งพร้อมขึ้นชาร์จอันดับหนึ่งทางเน็ตฟลิกซ์ไปเมื่อไม่กี่วัน เรื่องนี้รีเมคจากหนังไต้หวันแนวดราม่าคอมเมดี้ยอดนิยมอย่าง Marry My Dead Body (2022) ที่ได้นักแสดงคู่จิ้นเอาเรื่อง อย่างพีพี-กฤษฏ์ และบิวกิ้น-พุฒิพงศ์ กำกับโดย หมู-ชยนพ บุญประกอบ (แม้บทสัมภาษณ์ของเขาจะบอกว่าทำหนังตลกก็จริง ซึ่งตัวเขาเองเป็นคนไม่ตลก แต่เชื่อเถอะว่าเขาน่ะเหมาะ!) และมีโต้ง-บรรจง คอยเป็นมือโปรดิวเซอร์ให้  หนังดำเนินไปด้วยตัวเอกของเรื่องคือตี่ตี๋ (พีพี-กฤษฏ์) เรื่องใหญ่ดันเกิดเพราะตี่ตี๋โดนรถชนตาย จนไปมาอีท่าไหนไม่รู้ อยู่ๆ อาม่า (ปุ๊-ปิยะมาศ) เกิดอยากให้ตี่ตี๋แต่งงาน แล้วจะแต่งยังไงในเมื่อหลานกลายเป็นวิญญาณไปแล้ว แต่นั่นคือสิ่งที่ตัวละครทั้งหมดจะต้องเจอกับความโกลาหล  Photograph: The Red Envelope ภารกิจตามหาเจ้าบ่าวจึงเริ่มขึ้น และคนที่เจอกับซองแดงเท่านั้นถึงจะแต่งงานกับตี่ตี๋ได้ ซึ่งไม่ใช่แค่ซองแดงเปล่าๆ แต่มีเศษผมเศษเล็บของตี่ตี๋ใส่รวมกันอยู่ในนั้น แล้วใครจะรู้ว่าวันดีคืนดี เม่น (บิวกิ้น-พุฒิพงศ์) -โจรที่กลับใจอยากเป็นตำรวจ- ดันไปเจอซองแดงตกอยู่บนพื้นห้องของตัวเอง หลังจากนั้นมิตรภาพระหว่างคนกับวิญญาณจึงค่อยๆ ก่อตัว  สำหรับเราเป็นหนังที่เปิดฉากมาก็เห็น ‘ความต่าง’ ที่ยังไม่เปิดใจยอมรับกันระหว่างเม่นและตี่ตี๋ รวมถึงการที่เม่น ‘ผลักไส’ ตี่ตี๋ออกไปโดยที่ยังไม่รู้จักอีกฝ่ายดีเลยด้วยซ้ำ เอาเข้าจริงน่าสนใจตรงที่หนังแผ่ประเด็นให้เห็นถึงพื้นที่ที่ให้อำนาจของผู้ชายยังดำรงอยู่ และความเชื่อบางอย่า

ประโยคที่ว่าแม้จะเป็นสโลแกนของ One Bangkok แต่ก็ปรากฏท่ามกลางย่านการค้าสำคัญในกรุงเทพฯ อย่างสีลมหรือลุมพินีได้กลมกลืน ย่านที่รวมแทบทุกอย่างในละแวกที่เดินไปไม่ไกลเดี๋ยวก็เจอ ซึ่งในย่านนี้กำลังจะผุดแลนด์มาร์กใหม่ที่ตอบรับไลฟ์สไตล์คนเมือง โดยก่อนหน้านี้ คุณศุภจี สุธรรมพันธุ์ (ประธานเจ้าหน้าที่บริหารกลุ่มบริษัท ดุสิต ธานี) ได้ประกาศถึงการสร้างสวนลอยฟ้า หรือ Roof Park ใจกลางเมืองบนพื้นที่มิกซ์ยูสของโครงการ Dusit Central Park  ส่วนที่ใช้คำว่า Roof Park เพราะอยากให้ล้อกับ Central Park ในนิวยอร์ก และ Hyde Park ในลอนดอน โดยคำนึงถึง 3 มิติหลัก เช่น มิติทางเศรษฐกิจในการดึงนักท่องเที่ยวไทยและต่างชาติ ส่วนมิติทางสังคมเพื่อชวนคนเข้ามาใช้พื้นที่ตามไลฟ์สไตล์ และมิติทางระบบนิเวศ ที่เน้นไปยังเรื่องการลด PM2.5 และ PM10 หรือแนวคิดการใช้สอยพื้นที่ทางกิจกรรม เช่น มุมสังสรรค์ พื้นที่สำหรับสัตว์เลี้ยงและเด็ก แม้แต่พื้นที่ในรูปแบบ Amphitheatre (ลานกว้างที่ลดหลั่นกันเป็นชั้นเหมือนลานอัฒจรรย์) ไว้สำหรับจัดแสดงงานศิลปะ ดนตรี หรืองานมินิอีเวนต์ต่างๆ Photograph: Jeff Goldberg/ESTO ที่น่าสนใจคือแนวคิดการใช้สอยพื้นที่นี้สอดคล้องกับ 'ภาวะน่าสบาย' หรือ Thermal Comfort ซึ่งเป็นแนวคิดย่อยของโครงการฯ ที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้ด้วย โดยเฉพาะ Amphitheatre ท่ามกลางพื้นที่สีเขียวโปร่งโล่งบนดาดฟ้า แถมยังเป็นพื้นที่ทางวัฒนธรรมซึ่งยังหาได้ยากในกรุงเทพฯ  แล้วถ้าถามว่าทำไมภาวะน่าสบายจึงสำคัญ นั่นอาจเชื่อมโยงไปถึงผลสำรวจอาคารทั้งในประเทศและต่างประเทศ (ที่มีตึกเยอะรุงรัง) ว่าอาคารส่วนใหญ่จะตั้งอุณหภูมิความร้อนต่ำกว่าความต้องการของผู้ใช้งาน ทำให้ผู้ที่อยู่ในอาคารอาจรู้สึกไม่สบายตัว หรือเกิดอาการ Sick Building Syndrom ได้ ซึ่งเม

P.A.P. คืออะไร?   P.A.P. คือ Performative Art Project หรือโครงการศิลปะการแสดง จัดโดยหอศิลปกรุงเทพฯ ซึ่งปีนี้เดินทางมาถึงขวบปีที่ 14 แล้ว หมุดหมายของโครงการก็เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ แนวคิด ประสบการณ์จนเกิดบทสนทนาระหว่างศิลปินและผู้ชม ที่สำคัญคือเพื่อกระตุ้นให้เกิดความเคลื่อนไหวในวงการศิลปะการแสดง  สำหรับปีนี้ โครงการได้มีการแสดงร่วมกับ Blurborders ศิลปินจากหลายประเทศมาแสดงในหัวข้อ HumanTouch มนุษย์สัมผัส รวมถึงการแสดงจาก Bangkok Theatre Festival 2025 โดยเครือข่ายละครกรุงเทพ นับเป็นการแสดง Perfomance Art ที่จุใจลากยาวตั้งแต่สิงหาถึงพฤศจิกา  ศิลปินปีนี้มีใครบ้าง? ปีนี้กลุ่มศิลปินที่ได้รับคัดเลือกจากโครงการ P.A.P. 2025 Open Call (การเปิดพื้นที่ให้ศิลปินได้เข้ามารับการสนับสนุนด้านพื้นที่และทุน เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของโครงการ P.A.P.) ก็คือ 1. ด้วยความอคติและเกลียดชัง โดย ปฏิพล (มิสโอ๊ต) 2. PainKiller โดย QuackLab / DuckUnit 3. DAYDREAM กับประเด็น Borderless โดย พงศ์ธร เตชะบุญอัคโข และ A440 Sound Lab 4. Blurboders มนุษยสัมผัส โดย Blurboders และศิลปินจาก Bangkok Theatre Festival 2025 ที่ยังรอประกาศผล  ทำไมถึงต้องเป็นการแสดงสดหรือละครเวที?  อันที่จริง ศิลปะแขนงการละครหรือการแสดงสดนั้นมีงานวิจัยหลายชิ้นยืนยันว่าควรให้เด็กหรือเยาวชนได้เรียนรู้ด้านนี้ เพราะจะช่วยสร้างความมั่นใจในเรื่องการสื่อสาร เกิดทักษะในการฟังผ่านภาษากายหรือน้ำเสียง รู้จักและกล้าเป็นตัวเอง รวมถึงการสร้างจินตนาการนอกกรอบซึ่งเป็นทักษะที่สำคัญ หรือถ้าใครเคยดูหนังคลาสสิกฝรั่งเศสเรื่อง Les enfants du paradis ที่ว่าด้วยกลุ่มศิลปินรวมตัวกันแสดงละครใบ้แบบหลบๆ ซ่อนๆ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง แต่การแสดงนั้นบอกถึงการต่อสู้ดิ้นรน คว

The best therapy is time spent laughing with good friends. คืออีกนิยามที่ madi.bkk จำกัดความไว้ แม้หลายคนคงทราบกันดีอยู่แล้วและอาจจะรู้สึกเสียดาย ที่ madi.bkk ประกาศปิด Creator Hub ย่านเจริญกรุงด้วยเหตุผลส่วนตัว  Photograph: madi.bkk ย้อนไปสักนิด madi.bkk ก่อตั้งขึ้นเพราะจี๊ป-สาธิยา ศิริพจนากร เป็นคนติดเพื่อนสุดๆ ถึงกับชวนเมย์-เมธิกานต์ ขวัญเมือง เพื่อนสนิทมาเปิดสเปซใจกลางเจริญกรุง และตั้งชื่อสเปซแห่งนี้ว่า มาดิ (madi.bkk) จี๊ปบอกว่าเป็นชื่อที่มาจากอินเนอร์ล้วนๆ เวลาที่เธอจะชวนเพื่อนไปไหน แค่ชวนเพราะอยากให้ไปด้วยกัน ประมาณว่า มาดิ มาเหอะ...เดี๋ยวขากลับไปส่ง  Photograph: madi.bkk ส่วน madi.bkk เป็นได้ทั้งไลฟ์สไตล์คาเฟ่ที่คัดกาแฟดีๆ มาขาย หรือ Selected Lifestyle Shop ที่เลือกสินค้ามาจากความชอบและเพื่อนรอบตัว และเป็น Creator Hub คาเฟ่และไวน์คอมมูฯ ซึ่งถ้าเห็นก็คงพูดออกมาได้เลยว่า madi.bkk จัดกิจกรรมทางศิลปะและวัฒนธรรม เช่น ดนตรี เวิร์กช็อป นิทรรศการ เพื่อให้กลิ่นอายมวลรวมของความเป็นเพื่อนที่ชอบอะไรเหมือนกันมารวมกัน ซึ่งดูว่าจะครอบคลุมทุกๆ เจนเนอเรชั่น หรือพยายามทำทุกทางในทุกวิถีทางของฉัน  ไม่ว่ายังไง madi.bkk ก็ได้เดินทางพาคนที่ชอบศิลปะและไลฟ์สไตล์มาได้ไกลถึง 4 ปี นับว่าเป็นกลุ่มคนสร้างสรรค์คลื่นลูกใหม่ที่ต้านทานกระแสการเกิดขึ้นของสเปซใหม่ๆ ท่ามกลางย่านที่ขึ้นชื่อด้านวัฒนธรรมและ Activities ด้านไลฟ์สไตล์มาได้เก่งกาจ Time Out เลยขอพาย้อนรอยกิจกรรมที่เคยเกิดขึ้นที่ madi.bkk ว่า Creator Hub แห่งนี้ เคยมีโมเมนต์ดีๆ ให้พอเก็บไว้เป็นความทรงจำเผื่อนึกถึง    Photograph: madi.bkk 2021 พฤศจิกายน นิทรรศการแรกๆ ของ madi.bkk หลังผ่านพ้นช่วง Social Distancing กับนิทรรศการ GUNRATA Solo Ex

เข้าสู่ปีที่ 4 แล้วสำหรับเทศกาล Inspiring Asia Micro Film Festival หรือเทศกาลประกวดหนังสั้นและโครงการเพื่อสังคมระดับเอเชีย โดยใช้ชื่อเทศกาลย่อยในระดับประเทศไทยว่า Inspiring Thailand ภายใต้ความร่วมมือของ Li Foundation, Rockefeller Brothers Fund, Asia Philanthropy Circle, ECCA Family Foundation รวมถึง Documentary Club ซึ่งเทศกาลการประกวดหนังสั้นแบบ Micro Film (ความยาว 2-7 นาที) เกิดขึ้นเมื่อปี 2564 โดยมีจุดเริ่มต้นมาจากเทศกาลหนังสั้นเพื่อสังคม ในระหว่างปี 2565-2567 ทางเทศกาลเดินทางไปจัดงานมาแล้วทั้งสิงคโปร์ มาเลเซีย และไทย ที่เน้นการเปิดพื้นที่ให้นักเล่าเรื่องด้วยภาพเคลื่อนไหว และนักสร้างสรรค์นวัตกรรมทางสังคม (Innovator) ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน/นักศึกษา บุคคลทั่วไป คนทำหนัง หรือองค์กรเพื่อสังคมทั่วภูมิภาคเอเชียได้มีส่วนร่วมตีแผ่ปัญหาสังคมในประเด็นต่างๆ ซึ่งจุฬาฯ ก็เคยเข้าร่วมจัดเทศกาลย่อยระดับประเทศ (Inspiring Thailand) ช่วงนั้นมีคนทำหนัง/องค์กรเพื่อสังคมร่วมส่งเข้าประกวดในธีมความยั่งยืนทางสังคมมากถึง 70 เรื่องจาก 8 ประเทศ ยังมีองค์กรเพื่อสังคม 40 แห่ง และนักศึกษาจำนวน 17 ทีม จาก 14 แห่งทั่วเอเชียเข้าร่วมแข่งขันด้วย ส่วนธีมสุขภาพจิตเยาวชน (Youth Mental Well-Being) มาจากแนวคิดที่ว่า เพื่อให้เห็น: เรื่องราวที่ส่องสว่างและแนวทางที่เสริมพลัง ที่สนับสนุนให้ผู้เข้าร่วมแข่งขันสร้างสรรค์หนังสั้นและโครงการเพื่อสังคมมาใช้เป็นสื่อกลางในการสร้างแรงกระเพื่อมและร่วมกันหาวิธีแก้ไข ทั้งในระดับประเทศและภูมิภาคเอเชีย เพราะประเด็นของสุขภาพจิตเยาวชนนั้นถือเป็นหนึ่งในปัญหาท้าทายที่เร่งด่วน แต่ส่วนใหญ่กลับถูกมองข้าม ซึ่ง 20% ของคนหนุ่มสาวทั่วโลกมักประสบกับความวิตกกังวล และเกือบ 1 ใน 4 อาจแสดงถึงอาการขอ

วัตถุโบราณคืนรูป: ศิลปะแห่งการชุบชีวิตประวัติศาสตร์ราชบุรี เป็นงานเสวนาโดยศิลปินและผู้เชี่ยวชาญเรื่องราวประวัติศาสตร์ทางโบราณวัตถุ ได้แก่ วศินบุรี สุพาณิชวรภาชน์, ดร.อนุรักษ์ ดีพิมาย จากคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร และพฤศวาร สุขสวัสดิ์ ณ อยุธยา ศิลปินดิจิทัล 3 มิติ โดยมีผู้ดำเนินรายการคือ นิ่ม นิยมศิลป์ ภัณฑารักษ์เบอร์ต้นๆ ของประเทศ  Photographer: Wasinburee Supanichvoraparch ทั้งหมดจะมาเสวนาถึงมิติทางประวัติศาสตร์ของราชบุรีในหลายยุคสมัย (ซึ่งเป็นบ้านเกิดของศิลปินที่นำมาสู่ผลงาน Werdin) ที่ควรได้รับการตีความโดยนำศิลปะ หรือเทคโนโลยี 3D แม้แต่จินตนาการของศิลปินเองมาใช้เป็นเครื่องมือเพื่อทำความเข้าใจและเชื่อมโยงอดีตมาจนถึงปัจจุบัน (และเพื่อให้คนรุ่นใหม่เข้าใจประวัติศาสตร์ได้ง่ายขึ้น) นั่นเพราะประวัติศาสตร์ไม่ใช่สิ่งที่ควรถูกสตัฟฟ์ไว้ Photographer: Wasinburee Supanichvoraparch งาน Werdin หรือดินกลาย เป็นงานนิทรรศการที่วศินบุรีบอกว่าได้แรงบันดาลใจมาจากโครงการจรัส: แสงสร้างสรรค์ ซึ่งเคยจัดที่บริเวณลานด้านหน้าและทางเชื่อม BTS ที่หอศิลปกรุงเทพฯ เมื่อปี 2562 เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างทางสังคมของมนุษย์ในยุคอดีตสู่ปัจจุบัน ที่ศิลปินสนใจเรื่องราวเกี่ยวกับมนุษย์ซึ่งอาจรวมถึงมนุษยชาติเสมอมา จนนำมาสู่งานเครื่องปั้นดินเผาที่ชื่อ Werdin ดินที่กลายจากอดีตมาสู่ปัจจุบันเหมือนอย่างมนุษย์ที่เดินทางผ่านมาจากยุคสู่ยุคเช่นเดียวกัน  Photographer: Wasinburee Supanichvoraparch งานเสวนาจัดที่ La Lanta Fine Art ถ.นราธิวาสราชนครินทร์ 22 เริ่มตั้งแต่บ่ายสองจนถึงสี่โมงเย็น ลงทะเบียนเข้าร่วมกิจกรรมฟรีได้ที่ https://tinyurl.com/signup-werdin  

โดยผลการประกาศรางวัล Asia’s 50 Best Bar 2025 ปีนี้ ไทยติดโผ The Best Bar in Asia 2025 ทั้งหมด 7 บาร์กับเขาด้วย ได้แก่  No. 4 Bar Us  No. 5 Dry Wave Cocktail Studio (พร้อมรางวัล Disaronno Highest New Entry Award) No. 19 BKK Social Club No. 26 G.O.D  No. 29 Vesper (พร้อมรางวัล Rémy Martin Legend of the List Award) No. 43 Opium  No. 48 Bar Sathorn  เท่ากับว่าปีนี้ Bar Us ขึ้นแท่นเป็นบาร์ยอดเยี่ยมที่สุดในประเทศไทยด้วยอันดับที่ 4 ของเอเชีย  (จากเดิมปีที่แล้วอยู่ในอันดับ 21) ส่วน Dry Wave Cocktail Studio, G.O.D, Opium และ Bar Sathorn คือ 4 บาร์ไทยที่ติดลิสต์เป็นครั้งแรก  Photograph: Asia’s 50 Best Bar 2025 โดย Bar Us คือบาร์ที่เสิร์ฟค็อกเทลในรูปแบบ Liquid Cuisine ส่วน Dry Wave Cocktail Studio คือบาร์ของ ปาล์ม-ศุภวิชญ์ มุททารัตน์ บาร์เทนเดอร์แถวหน้าของเมืองไทย หรือจะเป็น BKK Social Club บาร์ในโรงแรมโฟร์ซีซั่น ริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่รังสรรค์เครื่องดื่มผ่านบรรยากาศของมหานครเม็กซิโก ตามด้วย G.O.D บาร์สุดคูลที่เพิ่งเปิดแค่ขวบปีในซอยนานา โดยทีมงาน Teens of Thailand และ Asia Today ต่อมาเป็น Vesper บาร์แรกๆ ในกรุงเทพฯ ที่คิดค้นการทำค็อกเทล รวมถึง Opium ค็อกเทลบาร์ในตึก Potong (ตึกเดียวกับร้านอาหาร Potong) ที่รีโนเวตจากห้องสูบฝิ่น และ Bar Sathorn บาร์หรูในตึกเก่าที่มีอายุกว่าร้อยปี  ยังมีบาร์ในไทยที่คว้ารางวัล Best Bar Design Award ซึ่งตั้งอยู่ในทำเลสร้างสรรค์ที่บ้านตรอกถั่วงอก อย่าง Messenger Service  นอกจากนี้ยังมีประเทศอื่นๆ ที่ได้รับรางวัล The Best Bar of Asia ตามลำดับ เช่น Zest Bar จากกรุงโซล ที่เน้นเครื่องดื่มด้วยวัตถุดิบตามฤดูกาลโดยเฉพาะ Gin, jigger & Pony จากสิงคโปร์ ที่มีสโลแกนว่า